Asset Publisher Asset Publisher

Obszar chronionego krajobrazu

Wg ustawy o ochronie przyrody Obszary Chronionego Krajobrazu są to „wyróżniające się krajobrazowo tereny o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyka i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych". Ta forma ochrony wprowadzona została w związku z rozwijającym się przemysłem i postępującą urbanizacją prowadzącą do degradacji środowiska przyrodniczego i wpływającą niekorzystnie na warunki życia człowieka. Wymienione procesy spowodowały konieczność zabezpieczenia odpowiednio dużych, atrakcyjnych i zróżnicowanych obszarów o mało zniekształconym środowisku w celu utworzenia systemu, który by łączył funkcjonowanie tych obszarów poddanych różnym reżimom ochronnym oraz w celu stworzenia społeczeństwu warunków do regeneracji sił i różnych form rekreacji.

Obszary Chronionego Krajobrazu na terenie poszczególnych województw, łącząc się z Obszarami Chronionego Krajobrazu województw sąsiednich, tworzą Wielkoprzestrzenny System Obszarów Chronionych oddziałujący w sposób znaczący na zdrowie człowieka, a także na gospodarkę narodową oraz kulturę i naukę. Ma on stanowić uzupełnienie istniejących form ochrony przyrody (parki, rezerwaty). Wielkoprzestrzenny System Obszarów Chronionych obejmuje przede wszystkim tereny o najwyższych walorach przyrodniczych i zachowanej zdolności do utrzymania względnej równowagi ekologicznej. Ponadto w skład systemu wchodzą obszary o niższych walorach, warunkując jednak utrzymanie równowagi na obszarach najcenniejszych.

Nadleśnictwo Wałcz niemal w całości położone jest na Obszarze Chronionego Krajobrazu „Pojezierze Wałeckie i Dolina Gwdy”. OChK utworzono uchwałą Nr IX/56/89 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Pile z dnia 31 maja 1989 roku. W roku 2009 wydano Uchwałę Nr XXXII/375/09 Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 15 września 2009 r. w sprawie obszarów chronionego krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Zach. Nr 66, poz. 1804), zmienioną Uchwałą Nr XXXIV/408/09 Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie zmiany uchwały w sprawie obszarów chronionego krajobrazu (Dz. Urz. Woj. Zach Nr 10, poz.196). W granicach województwa wielkopolskiego aktem prawnym dotyczącym OChK "Pojezierze Wałecki i Dolina Gwdy" jest Rozporządzenie Nr 212/06 Wojewody Wielkopolskiego z dnia 29 listopada 2006 r. w sprawie obszaru chronionego krajobrazu "Pojezierze Wałeckie i Dolina Gwdy" (Dz. Urz. Woj. Wielkopolskiego z 14 grudnia 2006 r. Nr 201, poz. 4770). OChK

"Pojezierze Wałeckie i Dolina Gwdy" obejmuje 3 mezoregiony: Pojezierze Wałeckie, Równinę Wałecką, Dolinę Gwdy. Nadrzędnym celem utworzenia tego obszaru jest ochrona środowiska przyrodniczego. Jego całkowita powierzchnia wynosi blisko 93910 ha, w tym na gruntach Nadleśnictwa Wałcz - 13731,56 ha. Spotyka się tu duże zróżnicowanie rzeźby terenu: wały moreny czołowej, połacie wysoczyzn dennomorenowych, pola sandrowe, wszystko poprzecinane siecią rzek i jezior oraz porośnięte rozległymi kompleksami leśnymi. Na tym OChK zlokalizowane są m.in. rezerwaty „Wielki Bytyń” i „Golcowe Bagno”.

W OChK "Pojezierze Wałeckie i Dolina Gwdy" na terenie województwa zachodniopomorskiego wprowadzono następujące zakazy

 

  • zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką;

 

     realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

 

  • likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych;

 

  • wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a także minerałów i bursztynu;

 

  • wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwsztormowym, przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych;

 

  • dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli służą innym celom niż ochrona przyrody lub zrównoważone wykorzystanie użytków rolnych i leśnych oraz racjonalna gospodarka wodna lub rybacka;
  • likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych;

 

  • lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów służących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej.

Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny

jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny

Nadleśnictwo Wałcz zakończyło jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny. Jest to rodzaj kontroli liczebności populacji sześciu gatunków owadów liściożernych, na podstawie której można określić poziom zagrożenia drzewostanów.

Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny

Nadleśnictwo Wałcz zakończyło jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny. Jest to rodzaj kontroli liczebności populacji sześciu gatunków owadów liściożernych, na podstawie której można określić poziom zagrożenia drzewostanów.

Do wyżej wymienionych szkodników należą:

  • strzygonia choinówka – Panolis flammea (Den. et Schiff.),
  • poproch cetyniak – Bupalus piniaria (L.),
  • siwiotek borowiec (zawisak borowiec) – Hyloicus pinastri (L.) (gatunki te zimują w stadium

poczwarki w ściółce pod okapem drzewostanu),

  • barczatka sosnówka – Dendrolimus pini (L.) (zimuje gąsienica),
  • osnuja gwiaździsta – Acantholyda posticalis Mats. (zimuje larwa bez oprzędu),
  • gatunki z rodziny borecznikowatych (Diprionidae) (zimują larwy w oprzędach – kokonach).

Poszukiwania przeprowadza się w partiach kontrolnych w określonych oddziałach na terenie nadleśnictwa. Na każdej partii kontrolnej wyznacza się 10 powierzchni próbnych, o powierzchni 0,5 m2 każda. Następnie przeszukujemy ściółkę, glebę oraz powierzchnię pnia do wysokości 1,5 m. 

Ilość i zdrowotność znalezionych owadów posłuży do określenia stanu zagrożenia drzewostanów.

Kontrola ta umożliwia zlokalizowanie ognisk gradacji szkodników i pozwala na podjęcie odpowiednich kroków w celu ich zwalczania.